©Centrum Medyczno-Optyczne Monokl 2018

ul. Barska 3

02-315 Warszawa

tel. (22) 400 50 50 

       604 272 425

centrum@monokl.pl

USŁUGI MEDYCZNE

   Inne zabiegi na gałce ocznej

      Gradówką, nazywamy przewlekłe zapalenie gruczołu tarczowego oka, który można uznać za odmianę gruczołu łojowego. Gruczoł tarczkowy znajduje się w wewnątrz tarczki powiek i przyjmuje postać rzędów, biegnących prostopadle do brzegu powieki. Jego zadaniem jest stałe natłuszczanie brzegów powiek - może się jednak zdarzyć, że gruczoł ten ulegnie zaczopowaniu i gromadząca się w jego wnętrzu treść stanie się źródłem procesu zapalnego.
      Zapalenie gruczołu tarczkowego początkowo przyjmuje zwykle postać niewielkiego stwardnienia, zlokalizowanego na powiece. Wraz z upływem czasu stwardnienie to może przyjąć formę białawego guzka, przypominającego jęczmień - zdarza się zresztą, że bywa mylony z tego typu zmianą. Jęczmień najczęściej jest jednak zmianą dosyć bolesną. Jeśli dojdzie do rozwinięcia się stanu zapalnego w obrębie zatkanych gruczołów, powieka stanie się zaczerwieniona i obrzęknięta ( zwykle obrzęk nie występuje dopóki nie dojdzie do nadkażenia bakteryjnego).
      Zabieg chirurgicznego usunięcia gradówki przeprowadzany jest w znieczuleniu miejscowym - jest on procedurą minimalnie inwazyjną i nie wymaga stosowania znieczulenia ogólnego. Takie postępowanie ma wiele korzyści: dzięki niemu pacjent może powrócić do codziennych aktywności jeszcze tego samego dnia, bezpośrednio po zabiegu usunięciu gradówki, a już po trwającej około godzinę obserwacji
opuszcza oddział.
      Usunięcie gradówki przez chirurga polega na wykonaniu niewielkiego nacięcia na skórze powieki oraz precyzyjnym wyłuszczeniu zmiany wraz z otaczającą nagromadzoną torebką. Cięcie, wykonane przez chirurga, jest najczęściej na tyle małe, że nie wiąże się z koniecznością założenia szwów. Konieczne jest założenie na oko opatrunku, który można bezpiecznie usunąć po upływie kilku godzin. Postępowaniem koniecznym jest również stosowanie przez kilka dni maści zawierających antybiotyk , których zadaniem jest całkowita eliminacja stanu zapalnego oraz niedopuszczenie do nadkażenia rany po zabiegu.

   Gradówka

      Skrzydlik to narośl na oku w kształcie skrzydła - stąd nazwa. Choć jest niezłośliwa, w niektórych przypadkach może doprowadzić do powstania poważnych blizn na rogówce. Jest to poważny stan, ponieważ zbliznowacenia mogą spowodować utratę wzroku. Skrzydlik to choroba oka, której istotą jest zgrubienie spojówki. Jest to efekt defektu komórek macierzystych rąbka rogówki, powodujący rozrost tkanki włóknisto-naczyniowej w kącie przyśrodkowym, rzadziej skroniowym gałki ocznej. Skrzydlik rozrasta się od strony nosowej w spojówce i stopniowo narasta na rogówkę (przezroczysta część przez którą widać kolorową tęczówkę i źrenicę oka), zajmując coraz bardziej centralną jej część.
      Objawami współtowarzyszącymi zwykle są:

• zaczerwienie oka

• niewyraźne widzenie

• podrażnienie oka

• uczucie pieczenia

• swędzenie

      Grube lub duże skrzydliki mogą także wywoływać uczucie obecności ciała obcego w oku. W przypadku dość wypukłych zmian mogą pojawić się także łzawienie i światłowstręt.

      W celu rozpoznania skrzydlika wykonuje się podstawowe badanie okulistyczne, jeśli zmiana nie wpływa na jakość wzroku, a pojawiają się tylko zaczerwienienie i podrażnienie oka, stosuje się miejscowe leczenie kroplami lub maściami do oczu, zawierające kortykosterydy (w celu zlikwidowania stanu zapalnego) oraz krople nawilżające. Gdy skrzydlik powoduje utratę wzroku lub astygmatyzm, który doprowadza do niewyraźnego widzenia, usuwany jest chirurgicznie.

      Operacja skrzydlika polega na ok. 30-minutowym zabiegu który, przeprowadza się pod mikroskopem, w znieczuleniu miejscowym (kroplowe i ew. podspojówkowe). Po odcięciu zmiany, zakładany jest szew wchłanialny na ranę spojówki oraz podawane są antybiotyki miejscowo. Gojenie trwa 4-6 tygodni.

   Skrzydlik  

      Tłuszczyk jest formą zgrubienia na oku, które powstaje na spojówce i przybiera postać cienkiej warstwy pokrywającej białko oka. Ten rodzaj zgrubienia obserwuje się u osób dorosłych. Na czym polega zwyrodnienie spojówkowe znane jako tłuszczyk i co przyczynia się do wystąpienia tej nieprawidłowości?

      Tłuszczyk przybiera żółtawe zabarwienie i kształt trójkąta. Charakterystyczne dla tego rodzaju zgrubienia jest uwypuklenie rosnące na spojówce blisko rogówki w obrębie szpary powiekowej. Zazwyczaj tłuszczyki tworzą się na bocznej stronie rogówki, jednakże mogą powstać także po drugiej stronie. Najczęściej tłuszczyki nie rozrastają się, chociaż zdarzają się przypadki większego rozrostu, niemniej jednak proces ten jest bardzo powolny.
      O tłuszczyku może świadczyć uczucie suchości oka i wystąpienie podrażnienia. Pacjent ma wrażenie znajdowania się ciała obcego w oku. Może wystąpić także uczucie piasku pod powieką. Innym objawem może być swędzenie chorego oka i jego przekrwienie oraz pojawienie się stanu zapalnego. Ten rodzaj zwyrodnienia spojówki może mieć charakter łagodny lub ciężki. Diagnoza stawiana jest na podstawie oceny wyglądu i położenia tłuszczyka.
      Jeśli jednak pacjent czuje dyskomfort czy też wygląd narośli przeszkadza, to można zdecydować się na chirurgiczne usunięcie tłuszczyku. Rozwiązanie to stosuje się w przypadku rozrastania się narośli na rogówce, wystąpienia silnego stanu zapalnego czy też przy problemach podczas noszenia soczewek kontaktowych. Jeśli pacjent uskarża się na ból oka, to lekarz może zalecić stosowanie maści i kropli do oczu, których zadaniem jest złagodzenie zaczerwienienia i podrażnienia. Do terapii farmakologicznej predysponuje ostre zapalenie w obrębie  tłuszczyka, które wymaga podania kortykosteroidów czy niesteroidowych leków przeciwzapalnych.

   Tłuszczyk

   Zespół Suchego Oka (ZSO) jest powszechnym schorzeniem, które dotyka w Polsce od 10 18% populacji (do 30% w pewnych grupach). Prawdopodobieństwo wystąpienia ZSO jest związane z wiekiem i współczesnymi warunkami życia. Na ogół ZSO wiąże się z niestabilnością filmu łzowego, co może być spowodowane dwiema głównymi przyczynami niewystarczającą produkcją łez przez gruczoł łzowy i gruczoły dodatkowe lub słabym jakościowo składzie oraz nadmiernym odparowywaniem filmu łzowego. Suche oko z niedostatecznym wydzielaniem łez występuje, gdy główne lub dodatkowe gruczoły łzowe działają w sposób niewystarczający. Postępowaniem z wyboru w przypadku niewydolności gruczołów produkujących warstwę wodną jest aplikacja zatyczek do dróg łzowych.
   Standardowa diagnostyka opiera się na wykonaniu testu Schirmera, poprzez założenie w kątach zewnętrznych dolnych powiek obu oczu specjalnych pasków diagnostycznych i obserwacji oraz pomiaru stopnia zwilżenia po 5 minutach. Obecne możliwości diagnostyczne pozwalają na precyzyjną ocenę ilości warstwy wodnej łez poprzez pomiar wysokości menisku łzowego i ocenę jego krawędzi brzeżnej.
    Terapia rozpoczyna się od zalecenia stosowania regularnego kropli nawilżających bez konserwantów oraz ew. aplikacji do dolnych punktów łzowych zatyczek czasowych, które po 3 miesiącach ulegają całkowitej absorpcji. Zatyczki mogą być 3-miesięczne- występują w trzech podstawowych rozmiarach - 0.3, 0.4, 0.5 mm średnicy i standardowej długości 2 mm oraz kształcie walca oraz stałe- o konstrukcji typu Parasol pozwalających zaopatrzyć punkty o rozmiarach od 0.63 do ponad 0.9 mm. W przypadkach ciężkiego Zespołu Suchego Oka poza aplikacją zatyczek (3-miesięcznych, FormFit lub Parasol) do dolnych punktów stosowana jest aplikacja do górnych punktów zatyczek czasowych.

   Założenie zatyczki do punktu łuzowego